காமாக்ஷீ நாம கிமபி மம பாக்யம்

ஆர்யா சதகம் 70வது ஸ்லோகம் பொருளுரை – காமாக்ஷீ நாம கிமபி மம பாக்யம்

मञ्चे सदाशिवमये परिशिवमयललितपौष्पपर्यङ्के ।
अधिचक्रमध्यमास्ते कामाक्षी नाम किमपि मम भाग्यम् ॥

மஞ்சே ஸதா³ஶிவமயே பரிஶிவமயலலிதபௌஷ்பபர்யங்கே.
அதி⁴சக்ரமத்⁴யமாஸ்தே காமாக்ஷீ நாம கிமபி மம பா⁴க்³யம்

இது ஆர்யா சதகத்துல 70வது ஸ்லோகம்.

“ஸதா³ஶிவமயே மஞ்சே” – ஸதா³ஶிவமயமான கட்டிலில்,

“பரிஶிவமய” – பரிஶிவமயமான,

” லலிதபௌஷ்பபர்யங்கே” – ம்ருதுவான அழகான புஷ்ப பர்யங்கத்தில் அமர்ந்து இருக்கும் காமாக்ஷி என்ற பெயர் கொண்ட,

“அதி⁴சக்ரமத்⁴யமாஸ்தே” – ஸ்ரீ சக்ரத்தின் மத்தியில் விளங்கும் அந்த தெய்வமே…

“மம பா⁴க்³யம்” – என்னுடைய பாக்கியம் அப்படினு சொல்றார்.

இந்த ஸதா³ஶிவமயமான கட்டில், “பஞ்சப்ரேதாசனாஸீனா” – அதுல பரசிவமயமான காமேஸ்வரரோட மடி தளத்தில், அதில் காமாட்சிதேவி வீற்றிருக்கிறாள், அப்படிங்கிறதெல்லாம் தத்துவம். எனக்கு இந்த ஸ்லோகத்துல என்ன ரொம்ப பிடிச்சுருக்குனா… “ஸ்ரீசக்ரம்”, அதெல்லாம் ஸ்வாமிகள் எனக்கு சொல்லி தரலை, அதனால அதைப்பத்திலாம் எனக்கு தெரியாது. எனக்கு ஸ்வாமிகளையும் தெரிஞ்சுண்டு, இந்த ஸ்லோகத்தையும் படிக்கும் போது என்ன தோன்றதுனா..,

“காமாக்ஷீ நாம கிமபி மம பா⁴க்³யம்”

“காமாக்ஷி என்ற பெயரில் என்னுடைய பாக்கியம் விளங்குகிறது”, அப்படினு மூககவி சொன்னா மாதிரி, ஸ்வாமிகள், குருவாயூரப்பனே என் பாக்கியம் அப்படினு வாழ்ந்தார்.

நம்ப ரொம்ப honestஆ மனசு தொட்டு பார்த்தோன்னா, நம்மெல்லாம் bank accountல இருக்கறது,lockerல இருக்கறது தான் நம்ப பாக்கியம்னு நினைக்கறோம்… அந்த பணத்தை கொண்டு சுகம் அனுபவிக்கறோமா,இல்லையாங்கறது அடுத்த கேள்வி…ஆனா, பணத்து மேல ரொம்ப நம்பிக்கை இருக்கு… பற்று இருக்கு.. தப்பில்லை..

“பொருள் இல்லார்க்கு இவ்வுலகம் இல்லை” என்று சொல்லிட்டார் வள்ளுவர். அதனால, பொருளுலகத்திய இன்பங்களையும், இந்த உலகத்துல இருக்கற மனுஷா மேலயும் நமக்கு ரொம்ப deepஆ ஆசா, பாசங்கள் இருக்கு. அதனால, நமக்கு அந்த பணம் இருந்தா, சில சௌர்யங்கள் இருக்கு, அப்படிங்கறதுல ஆழமான நம்பிக்கை இருக்கு. ஸ்வாமிகளுக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கவில்லை.

அவர் இந்த ஸ்லோகத்துல மூக கவி எப்படி காமாக்ஷி தான் என்னுடைய பாக்கியம்னு சொல்றாரோ, அந்த மாதிரி, குருவாயையூரப்பன் தான் என்னுடைய பாக்கியம். அப்படி அந்த தெய்வத்தை வழிபடறது ஒன்ணுதான், தன்னுடைய லக்ஷ்யமா வச்சுருந்தார். அதுக்காகதான் அவர் எழுந்துப்பார், அதுக்காகதான் சாப்பிடுவார், அதுக்காகதான் துணி உடுத்திப்பார். பரதன் எப்படி ராமரை தேடிப்போகும் போது, இதோ.. மந்தாகினி நதி, இதோ… சித்ரகூட மலைன்னு, அப்படினு மடை திறந்த வெள்ளம் போல ஒன்றான் அப்படினு வரும், அந்த மாதிரி ஸ்வாமிகள் குருவாயூரப்பன், குருவாயூர் அப்படிங்கிற ஸ்டேஷனோட பெயரை பார்த்தவுடனே ரொம்ப சந்தோஷப்படுவார். அந்த கோவிலுடைய திருகுளத்தை பார்த்தவுடனே, இங்க தான் ஸ்வாமி ஸ்நானம் பண்றார், அப்படினு சந்தோஷம் படுவார்.

எங்கிட்ட ஒரு ஸ்வாமிகளோட பக்தர் சொன்னார்… ஸ்வாமிகள், அவரை நீ குளத்துல ஸ்நானம் பண்ணிட்டு குருவாயூரப்பனை தர்ஷனம் பண்ணிட்டு வான்னு சொன்னாராம். அவர் ஸ்வாமிகள் கிட்ட வந்து அந்த குளம் ரொம்ப அழுக்கா இருந்தது. நான் அதனால ஸ்நானம் பண்ணலனு சொன்னவுடனே, கடுங்கோபமா ஸ்வாமிகள், இப்போ நீ திரும்ப போய் அந்த குளத்துல ஸ்நானம் பண்ணி, அந்த ஸ்வாமியை தரிசனம் பண்ணிட்டு வரணும், அப்படினு சொல்லிருக்கார். அவரும் அந்த மாதிரி பண்ணார். அந்த பக்தரும். அந்த மாதிரி குருவாயூரப்பன் விக்ரஹத்தை, அவ்ளோ ஆசையா பூஜை பண்ணி, குழந்தையாட்டம் அந்த விகிரஹத்துக்கு அலங்காரம் பண்ணி, நேரா அந்த தெய்வத்து கிட்ட அவர் பேசினார்.

நமக்கெல்லாம் பணக்காராளா இருந்தாலும் சரி, ஏழையா இருந்தாலும் சரி, youngஆ இருந்தாலும் சரி, oldஆ இருந்தாலும் சரி, நிறைய குழந்தேள் இருந்தாலும் சரி, குழந்தேள இல்லனாலும் சரி, கணவன் இருந்தாலும் சரி, மனைவி இருந்தாலும் சரி, இல்லனாலும் சரி, எப்படி situation இருந்தாலும், பணம் இருந்தா, நமக்கு மதிப்பு இருக்கு. பணம் இருந்தா, ஏதோ உலகத்துல சுகம் அனுபவிக்கலாம், அப்படினு நமக்கு தெரிஞ்சுற்கு. அது நமக்கு வேண்டயும் இருக்கு. நமக்கு தலைல, அது எழுதாம இருக்கலாம். நமக்கு நல்ல சாப்பாடோ, இல்லை மனைவியோ,இல்லை குழந்தேலோ, அதுலேந்து சுகம்னு எழுதலைனா அது வராது. பணத்துனால அதனால ஆசை போறதில்லை, பணத்தை சம்பாதிக்கறதுலையும்,கணக்கு பார்க்கறதுலையும், சேர்த்து வைக்கறதுலயும், அத இழந்தா அழறதுலயும் நம்ப பாமரத்தனமா தான் இருக்கோம்.

தெய்வானுக்ரஹம் இருந்தால் தான் பணத்துல ஆசை போகும். ஒரு 2000 ரூபா நோட் கீழ கிடந்தா, நம்ப அத, வெறும் paperனு நெனைக்க மாட்டோம், ஸ்வாமிகள் நினைச்சார். எப்படி ராமகிருஷ்ணா பரமஹம்சர்லாம், மண்ணாங்கட்டியும், பொண்ணுகட்டியும், ஒன்ணுன்னு நினைச்சாரோ, அந்த மாதிரி ஸ்வாமிகள் வாழ்ந்தார்.

1970லேர்ந்து, அவர் பணத்த கையால தொடரது இல்லனு வெச்சிருந்தார். 2004 வரைக்கும் அந்தமாதிரி இருந்தார். ஒருநாள் கூட பணத்த கையால தொடல. இந்த கலியிலயும் அந்த மாதிரி வாழ்ந்த ஒரு மஹான்.

அவர், அந்த குருவாயூரப்பன் மீது வெச்சிருந்த ஆசைய பத்தி நான் நெறைய நெறைய பேசறேன். ஆனா, அத பார்க்காத வரைக்கும் அதை பத்தி பேசினால் அது புரியுமானு தெரியல. பைத்தியக்காரதனமா தோணும்னு, சில சமயம் எனக்கு தோன்றது.

எனா, அவர் அப்படி அந்த தெய்வத்தின் மேல ஒரு ப்ரியத்த வெச்சிருந்தார். ரொம்ப கொஞ்சம் பேருக்குதான் அத புரிஞ்சிண்டா. எப்படி குசேலரை பத்தி க்ருஷ்ணன் சொல்லும் போது, “அவருக்கு பணத்துல பற்று கிடையாது” அப்படினு சொன்னாரோ… அந்த மாதிரி, மஹாபெரியவா, ஷிவன் ஸார் ரெண்டு பேரும், “அவர் ஒரு உத்தமஜீவன்,அவருக்கு பணத்தின் மீது பற்றே கிடையாது ”, அப்படினு சொன்னா. மஹா பெரியவா க்ருஷ்ணன் தானே ? க்ருஷ்ணனே சொன்னா மாதிரி, ஸ்வாமிகள பத்தி, பெரியவா சொல்லிருக்கா. அவருக்கு பணத்துல பற்று கிடையாது.

நாம எல்லாருமே, “ஸ்வாமிய தான் நம்பிருக்கோம்… பகவான் தான் காப்பாத்தறார்” அப்படினு சொல்றோம். ஆனா, ஸ்வாமிகள் literal ஆ அப்படி வாழ்ந்தார்.

ஒரு வாட்டி, ஊருக்கு போயிருந்த போது அவா அக்கா, விளையாட்டா சொன்னாளாம்… “இப்ப மூணு மணி ஆகறது.. உனக்கு காபி குடுக்கணும். நீ காபி குடிக்கலைனா, உனக்கு தலைவலி வரும்.. க்ருஷ்ணனா கொண்டுவந்து கொடுக்க போறான் ?” அப்படினு சொன்னபோது…

ரெண்டு ஆகம் தள்ளி, ஸ்வாமிகளுடைய அம்மங்கா இருந்தாளாம். அவா வந்து, “அத்தான்! உனக்கு காபி ரொம்ப புடிக்குமே!, நீ வந்திருக்கனு பட்டேன்… போட்டுண்டு வந்தேன்.. இந்தா”, அப்படின்னு குடுத்தாளாம். இப்படி ஸ்வாமிகளோடைய life.

அதனால, அந்த ஒரு நம்பிக்கை, ஸ்வாமிகளுக்கு வந்ததுனால, அவர் பணத்தையே தொடாம இருந்தார். அதாவது அவருக்கு, பாராயணத்தை தவிர வேறு எந்த ஒரு காரியம் பண்றதுக்கு, எந்த ப்ரமேயமே கிடையாது. யாரவது அவர எங்கயாவது கூட்டிண்டு போகணும்னா, அவாளே வந்து, அவர ஆட்டோல கூட்டிண்டு போய், ஆட்டோவுக்கு அவாளே பணம் கொடுத்து, அவா ஆத்துல படிக்க வெச்சிட்டு, அப்பறம் கூட வந்து விடுவா.

ஊருக்கு போனாலும் அப்படித்தான். Train ல ஹைதராபாத்துக்கு வருஷாவருஷம் போவார். கைல பணம் எடுத்துண்டு போக மாட்டார். யாராவது கூட வந்து பண்ணுவா. ஆனா, ஸ்வாமிகள் அவாளுக்கு thanks சொல்ல மாட்டார். க்ருஷ்ணன தான் நம்பி இருந்தார், அவர். க்ருஷ்ணன். அன்னிக்கி அவாளை அனுப்பிச்சிருக்கான். அந்த சேவை பண்றதுக்கு, க்ருஷ்ணன், அவாளுக்கு என்ன வேணுமோ அதை பண்ணுவான்.. அப்படினு இருந்தார்.

அப்படி இருக்கும்போது அதுக்கு ரொம்ப வைராக்கியம் வேணும். எதுவுமே தனக்கு, ஸங்கல்பமே… இருக்கக்கூடாது. அப்படி தான், ஸ்வாமிகள் இருந்தார். எல்லாருக்கும் அது நடக்குமா ?… அப்படினா… நாம அதை விரும்பணும்.

அப்படி தெய்வத்தை நம்பி, பண்ற பஜனத்துக்கு பலனே வேற….

“நன்றே வருகினும், தீதே விளைகினும்,
நான் அறிவது ஒன்றேயும் இல்லை, உனக்கே பரம்” (அபிராமி அந்தாதி)

அப்படினு பொறுப்பை பகவான் கிட்ட விட்டா… அந்த ஜீவன தன் குழந்தையாட்டம், எப்படி அம்பாள் காப்பாத்தறாங்கிறது, அவா அவாளோட அனுபவம்.

ஸ்வாமிகளுக்கு அது தெரிஞ்சுது. அதனால, அவர், இன்னொருத்தருக்கு அபயம் கொடுத்தா… அந்த வார்த்தையை, அம்பாள் நிறைவேத்தித்தான் ஆகணும். அப்படி ப்ரத்யக்ஷமா இருந்தா ஸ்வாமி, அவருக்கு.

ஆனா, ஒரு க்ஷணம் கூட, “ நான் பண்றேன்!… என்னுடைய…” அப்படிங்கிற thought ஏ வரக்கூடாது. வந்துடுத்துனா.. அந்த வ்ரதத்துக்கு பங்கம். ஸ்வாமிகள், life முழுக்க, அந்த வ்ரதத்துக்கு பங்கம் வராம, பக்தியோட இருந்தார்.

அப்படி பக்தி பண்ணும் போது, அது ஞானம் ஆயிடறது. வாழ்க்கை, ஒரு சினிமா காட்சி மாதிரி நடந்துண்டே இருக்கு. சுக துக்கங்களாம் அதுல வர்றது. ஆனா, சினிமா ஹால்லேர்ந்து, வெளில வந்த பின்ன, நம்ப.. அத பத்தி எவ்வளவு கவலை பட போறோம் ? அந்த மாதிரி, தன்னுடைய வாழ்கையை வாழ்ந்தார்.

ஸ்வாமிகளோடயே life ஒரு tragic cinema. அதுவும், அவரை பாதிக்கலைங்கிறது தான், ரொம்ப ஆஸ்ச்சர்யம். இந்த ஆஸ்ச்சர்யத்த, பார்க்கறதுக்கு, பேசறதுக்கு, நாம குடுத்து வெச்சிருக்கோம்.

அவர், ராமாயணத்தில வாழ்ந்தார், பாகவதத்தில வாழ்ந்தார், மூக மூகபஞ்சஶதீல வாழ்ந்தார். அம்பாளோடயே இருந்தார். குழந்தையா இருந்தார். நம்ப எதுக்கு அவரை நினைக்கனும்னா, நம்ப level ல நாம இருக்கோம். ஆனா, இப்படியும் ஒரு வாழ்க்கை இருக்கு.

நாரத பக்தி சூத்ரத்ல சொல்லிருக்கிறது, விளையாட்டு பேச்சு கிடையாது. ஸ்வாமிகள் சொல்லுவார்.. “ஒவ்வொருத்தர்.. communism னு, ஒவ்வொரு ism துக்காக த்யாகம் பண்றா. நான், இந்த நாரத பக்தி சூத்ரத்துக்காக என்னுடைய வாழ்க்கைய அர்பணிச்சேன்னு வெச்சிக்கோயேன்”, அப்படினு சொல்லுவார்.

இந்த நாரத பக்தி சூத்ரத்தையும் படிச்சு, ஸ்வாமிகளோடயே வார்த்தையையும் பார்த்தா.. நமக்கு, அதோட அர்த்தம் புரியும். அப்படி பக்தி, வைராக்கிய, ஞானத்தோடு ஸ்வாமிகளை நெனச்சிண்டா… அவர நாம, நம்பளோடயே பாக்யம்… அப்படினு நெனச்சா… நம்ப, என்னிக்காவது ஒரு நாள்… சாகறதுக்குக்குள்ள… இந்த பணத்துல இருக்கற பற்று போய்… இந்த பாகவனிடத்தில, நமக்கும் பற்று வரும். அப்போ, நமக்கு அமிர்தம்… சாகா வரம் கிடைக்கும்.

மஞ்சே ஸதா³ஶிவமயே பரிஶிவமயலலிதபௌஷ்பபர்யங்கே |
அதி⁴சக்ரமத்⁴யமாஸ்தே காமாக்ஷீ நாம கிமபி மம பா⁴க்³யம் ||

நம: பார்வதி பதயே! ஹர ஹர மஹாதேவ !!